Apollo 11

[Agent_Baton 215]

Apollo 11

Wystrzelenie Apollo 11 zaplanowano na 16 lipca. Załogę stanowili: dowódca lotu Neil Armstrong, pilot modułu dowodzenia Michael Collins oraz pilot modułu księżycowego Edwin Buzz Aldrin, który miał wraz z Armstrongiem wylądować na powierzchni Księżyca. Na dwie godziny przed startem astronauci zajęli miejsca w module załogowym i zamknięto właz wejściowy. Etap przygotowań dobiegł wreszcie końca i usłyszeli długo wyczekiwane poleceni kontroli misji: ,,Startujecie.”

Wysoka na 100 metrów rakieta Saturn wyniosła w Kosmos trzech śmiałków.

 Ich celem było lądowanie na Księżycu. Dokonali tego po trwającym 4 dni locie.

Cele misji

Podstawowym celem Apollo 11 było wypełnienie krajowego celu wyznaczonego przez Prezydenta Johna F. Kennedyego 25 maja 1961 roku: wykonać lądowanie na pokładzie i powrócić na Ziemię.

Dodatkowe cele lotu obejmowały eksplorację naukową przez moduł księżycowy, rozmieszczenie kamery telewizyjnej w celu przesyłania sygnałów na Ziemię, wdrożenie eksperymentu składu wiatru słonecznego, pakietu eksperymentów sejsmicznych i laserowego retro-reflektora. Podczas eksploracji dwaj astronauci mieli zebrać próbki materiałów z powierzchni Księżyca, aby powrócić na Ziemię. Mieli także obszernie sfotografować teren księżycowy, rozmieszczone wyposażenie naukowe, sondę LM i siebie nawzajem, zarówno w aparatach nieruchomych, jak i filmowych. Miała to być ostatnia misja Apollo, która odbyła trajektorię "wolnego powrotu", która umożliwiłaby powrót na Ziemię bez wystrzeliwania silnika, zapewniając gotową przerwę w misji w dowolnym momencie przed wlotem księżycowej orbity. 

Członkowie misji (od lewej): Neil Armstrong, Michael Collins, Edwin Aldrin

Przebieg misji

Lipiec 1969. Od czasu lotów Gagarina i Sheparda minęło niewiele ponad osiem lat, a szybko nastąpiło wyzwanie prezydenta Kennedy'ego, by postawić człowieka na Księżycu przed upływem dekady.

21 lipca 1969 roku astronauta Neil Armstrong opuścił pojazd księżycowy statku kosmicznego Apollo 11, który kilka godzin wcześniej wylądował na powierzchni Księżyca. Przebywał on tam 3 godziny. Miliony ludzi na całym świecie usłyszały jego słowa: "Dla człowieka to jeden mały krok, a dla ludzkości ogromny krok naprzód". Wkrótce potem dołączył do niego Buzz Aldrin. Był to jeden z najważniejszych momentów w historii badania przestrzeni kosmicznej. Po raz pierwszy istoty ludzkie postawiły stopę w innym świecie. Obaj lunonauci odziani byli w specjalne skafandry chroniące ich przed szkodliwym oddziaływaniem skrajnie obecnego środowiska. Na plecach nosili oni układy życiodajne, utrzymujące właściwą atmosferę we wnętrzu skafandrów i zabezpieczające odpowiednią klimatyzację. Układy te pozwalały na przebywanie poza kabiną lądownika przez okres do 4,5 godzin. 
 

https://www.nasa.gov/wav/62284main_onesmall2.wav

Link do słów wypowiedzianych  przez Armstronga

Pierwszym zadaniem Armstronga i Aldrina było sprawdzenie możliwości pobytu człowieka na powierzchni Księżyca. Gdy lunonauci przekonali się, że poruszanie się po niej nie stanowiło żadnego istotnego zagrożenia, przystąpili do realizacji programu badawczego. Zebrali oni przede wszystkim około 22kg próbek gruntu, luźnych kamieni i pyłu umieszczając je w odpowiednich pojemnikach. Armstrong wbił w powierzchnię Księżyca pręt i rozwiesił na nim folię aluminiową o grubości 25 mm, w której zatrzymywały się jądra helu wchodzące w skład wiatru słonecznego, docierającego tu-ze względu na praktyczny brak atmosfery-bez specjalnych przeszkód. W czasie powrotu do wnętrza lądownika lunonauci zabrali folię, aby zbadać ją w laboratorium na Ziemi. Jednym z głównych ich zadań było także zatknięcie amerykańskiej flagi na powierzchni Srebnego Globu i umieszczenie na Księżycu pamiątkowej tabliczki.

 

Krater Daedalus został sfotografowany w czasie misji Apollo 11,

 w czasie której człowiek pierwszy raz wylądował na Księżycu.
 Jego średnica to około 80 kilometrów.
 Taki krater to typowy widok na niewiodcznej stronie naszego satelity.

Drugi człowiek staje na Księżycu. Jest nim pilot księżycowego lądownika – Edwin Aldrin.

Pierwszym człowiekiem był Neil Armstrong, który wykonał to zdjęcie.

Ślad buta Buzza Aldrina

Powrót

Droga powrotna minęła bez przeszkód. 24 lipca 1969 r. Apollo 11 wodował na Oceanie Spokojnym w odległości 1460 km na południowy zachód od Wysp Hawajskich i 21 kilometrów od czekającego lotniskowca USS Hornet. Ze względu na pogarszającą się pogodę, miejsce lądowania zostało przesunięte o 400 km w stosunku do pierwotnie planowanego. W 195 godzinie 7 minucie ekipa ratownicza nawiązała kontakt wzrokowy z kapsułą. Operacje ratownicze miały jednak przebieg inny niż w czasie dotychczasowych lotów, gdyż uznano za konieczne poddanie selenonautów kwarantannie biologicznej. Dlatego zrzuceni ze śmigłowca płetwonurkowie podali najpierw załodze specjalne skafandry biologiczne i dopiero po przebraniu się w nie, zostali podniesieni do kabiny śmigłowca. Jednocześnie kabina poddana została dezynfekcji. Po przeniesieniu na lotniskowiec Hornet selenonauci natychmiast przeszli do specjalnej kabiny kwarantannowej (Mobile Quarantaine Facility – MQF), w niej zostali przewiezieni na Wyspy Hawajskie. W Fort Island kontener został załadowany na pokład samolotu C-141. Samolot dostarczył załogę do Bazy Sił Powietrznych Ellington w Teksasie, skąd kontener został przewieziony do centrum kosmicznego w Houston w Teksasie, gdzie przeszli do stałego pomieszczenia kwarantannowego. Kwarantanna trwała do 11 sierpnia i tak jak przewidywano, dała wynik całkowicie negatywny. Kabina Apollo 11 obecnie jest eksponatem w National Air and Space Museum w Waszyngtonie.

Po misji Apollo 11 na Księżycu lądowało jeszcze pięć statków z załogą ludzką. Ostatnia misja odbyła się w 1972 r. (Apollo 17). Od tamtego czasu nikt nie lądował na Księżycu.

 

Logo Apollo 11