Recenzja książki "Medaliony"

[pyńka 2 434]

 

Autor: Zofia Nałkowska

Tytuł: Medaliony

Wydawnictwo: Greg

Liczba stron: 64

 

Zofia Nałkowska

Polska pisarka i publicystka, posłanka Krajowej Rady Narodowej. Studentka historii, geografii, językoznawstwa i ekonomii, ponadto działaczka organizacji kobiecych. Zaangażowana w pracach Międzynarodowej Komisji do Badania Zbrodni Hitlerowskiej w Polsce (tak powstały "Medaliony"). Autorka wielu powieści, dramatów i nowel.
Tematyka:
dramaty, nowele i powieści społeczno-obyczajowe, zbrodnie hitlerowskie w Polsce
źródło:http://lubimyczytac.pl/autor/23797/zofia-nalkowska

 

Historia świata obfituje w wydarzenia wzniosłe i piękne, jak również w takie, o których wszyscy chcielibyśmy zapomnieć, wypełniające najczarniejsze karty historii.
To właśnie literatura jest nośnikiem prawdy, nie pozwala zapomnieć o niechcianej i niewygodnej rzeczywistości.
Medaliony to miniatury prozatorskie, przekazujące wstrząsające fakty z czasów II wojny światowej.
W oszczędny sposób ale nie przebierając w słowach Nałkowska opowiada ustami ofiar, świadków, pokrzywdzonych, ocalonych o historii, która niestety się wydarzyła.
To światowej wagi świadectwo ludzkiej krzywdy nikogo nie pozostawi obojętnym.
źródło opisu: http://www.greg.pl/lektury/9,549_Medaliony.html

 

 

Zdecydowałam się na przedstawienie Wam tej książki, ponieważ moim zdaniem powinna po nią sięgnąć duża liczba osób.
Nie ukrywam, że opowiadania napisane przez Zofię Nałkowską bardzo wpłynęły na mój tok rozumowania.
Pomimo tego, że czyta się je bardzo wygodnie ( bo są napisane prostym językiem, a na dodatek są bardzo krótkie) zostawiają po sobie ślad w naszych głowach. Nie są to zwykłe opowiadanka, które możemy sobie czytać wielokrotnie i nie zrobią na nas większego wrażenia. Autorka świadomie oddaje w nich głos swoim bohaterom, nie ingeruje w ich język ani też ich nie ocenia. Historie, których doświadczyły te osoby są przerażające, ale ukazują rzeczywistość, która miała miejsce w tamtych czasach. Szczególnie ważne w tym utworze jest również to, że nie padają w nim nazwiska bohaterów. Dla Zofii ważne były ich przeżycia i to czego doświadczyli. Najbardziej zabolało mnie w tym wszystkim to, że ludzie zostali tam całkowicie pozbawieni jakichkolwiek wartości moralnych, wrażliwości i człowieczeństwa. Jednak wszyscy się z tym pogodzili i dla nich stało się to normą. Wiedzieli, że nie mogą pomóc innym, bo groziła im za to kara śmierci. Zdaję sobie sprawę z tego, że większość z Was może być sceptycznie nastawiona do tego typu tematyki, ale podkreślam, że naprawdę warto sięgnąć chociaż po jedno opowiadanie z tej książki. Sama nie zaczynałam ich czytać od początku, ale po przeczytaniu "Przy torze kolejowym" zdecydowałam, że muszę nadrobić i zapoznać się z resztą opowiadań. Może to zabrzmi kolokwialnie, ale według mnie Zofia Nałkowska odwaliła naprawdę kawał dobrej roboty. W swojej twórczości ostrzega nas przed tym, aby takie sytuacje jak tam się nie powtarzały, bo to tak naprawdę ludzie ludziom zgotowali ten los. Nie doprowadźmy to powtórki tych wydarzeń.

 

 

 

• „ – Przed obozem byłyśmy dwa miesiące na Pawiaku. Co tam wyprawiali, jakie robili zbrodnie na ludziach! Zastrzyki, ściąganie krwi dla żołnierzy – i dopiero wieszali albo brali na rozstrzał. Nigdy nie wzięli zdrowego człowieka na rozstrzał, tylko z nim przedtem wszystko zrobili.”
   
• „Wystarczył mały czerwony budynek z cegły obok Instytutu Anatomicznego we Wrzeszczu pod Gdańskiem, by z ludzi zamordowanych wytapiać tłuszcz na mydło, a skórę ich garbować na pergamin.”
   
• „Do ludzi strzelają po ulicach. Palą ich w mieszkaniach. Po nocach krzyki takie i płacz. Nikt nie może ani spać, ani jeść, nikt nie może wytrzymać.”

Edytowane 15 Marca 2017 przez dieta

[-_- 11 891]

Mogłaś to napisać 11 godzin temu ...

 

[pyńka 2 434]

4 minuty temu, -_- napisał:

Mogłaś to napisać 11 godzin temu ...

 

Miałam to wrzucić wczoraj, ale nie chciało mi się kończyć :D
A czemu?

 

#edit

Mogłeś mówiiić, miałam to dwa tygodnie temu :D

Edytowane 14 Marca 2017 przez dieta

[-_- 11 891]

Miałem to dzisiaj na zaliczeniu z polaka (sprawdzianu)

[Rias Gremory 2 600]

Bardzo nieprzyjemna książeczka. Tak jak zgodzę się, że powinna znajdować się w kanonie lektur, tak nie wiem dlaczego znalazła się w gimnazjum. Zdecydowanie nie jest to książka, którą powinny czytać dzieciaki w tym okresie.

 

Czytałem i ok, przeczytać nie zaszkodzi, jednak polecić też nie polecę, bo to nic przyjemnego ani dla oka ani dla wyobraźni.

Edytowane 14 Marca 2017 przez Freelancer

[pyńka 2 434]

3 godziny temu, Freelancer napisał:

Bardzo nieprzyjemna książeczka. Tak jak zgodzę się, że powinna znajdować się w kanonie lektur, tak nie wiem dlaczego znalazła się w gimnazjum. Zdecydowanie nie jest to książka, którą powinny czytać dzieciaki w tym okresie.

 

Czytałem i ok, przeczytać nie zaszkodzi, jednak polecić też nie polecę, bo to nic przyjemnego ani dla oka ani dla wyobraźni.

Ja z tą książką spotkałam się w obecnej klasie maturalnej, dlatego chyba utwierdziłam się w tym, że to odpowiedni moment na właśnie taki przekaz. Jednak masz rację, nieodpowiednim jest nakazywanie czytania tego osobom poniżej 16/17 roku życia. Tutaj w zupełności się zgadzam. 

 

Także przy okazji do swojej recenzji chciałam tylko dodać, że faktycznie książka nie od razu jest dla wszystkich. :)

Edytowane 14 Marca 2017 przez dieta