Recenzja książki pt. Eragon

[SnuFFy 1 119]

Autor: Jak widać na obrazku, jest to Christopher Paolini. Ciekawostką jest, że napisał ją w wieku 16 lat i osiągnął ogromny sukces.

Tematyka: Fantasy. Średniowiecze w wymyślonej krainie ze smokami, elfami, krasnoludami etc.

Ilość stron: Około 500.

O samym Eragonie:

Eragon to tytułowy bohater, który mieszka na zwykłej wsi w królestwie opanowanym przez złego króla. Podczas polowania znalazł pewne, przepiękne jajko, którym się zaopiekował. Jak można się domyślić po okładce z jajka wykluł się smok i tak o to zaczyna się cała historia. Eragon zaczyna uczyć się od mistrza Broma, jak zostać Smoczym Jeźdźcem. Kiedyś był to dumny zakon lecz w owych czasach, Smoczy Jeźdźcy zostali wymordowani wraz ze smokami. Eragona łączy niesamowicie silna więź z jego smoczycą, Saphirą.

Moja opinia o książce:

Świat wyczarowany przez Paoliniego jest równie prosty jak zastosowany w książce język. Zło jest złem, dobro dobrem. Choć wyraźnie widać próbę wprowadzenia niejednoznaczności, to ten wątek wymaga dopracowania w kolejnych tomach. Postacie są albo bohaterskie, albo nikczemne, w zasadzie nie ma od tej reguły odstępstwa. Najlepiej zbudowaną postacią jest z pewnością smok, a raczej smoczyca, która jest cyniczna, zabawna i jednocześnie sympatyczna. Za jej kreację należą się autorowi brawa. Książka jest zdecydowanie przeznaczona dla młodzieży, ponieważ operuje prostym językiem oraz prostą, ale fascynującą historią, co nie znaczy, że dorosłym się nie spodoba.

 

Eragon jest pierwszą częścią tej serii. Doczekał się nawet ekranizacji   lecz wg mnie nie odzwierciedla ona tego, co dzieje się w książce. Oprócz Eragona mamy także:.