Misje Voyager

[Agent_Baton 215]

Misje Voyager

Wyrównanie raz w życiu

Obliczenia pokazują, że jest możliwe, aby statek kosmiczny wystrzelony pod koniec lat siedemdziesiątych odwiedził wszystkie cztery gigantyczne planety zewnętrzne, wykorzystując grawitację każdej planety, aby skierować statek kosmiczny na następną. To wyrównanie pojawia się raz na 176 lat.

Początki Misji

"Mariner Jupiter / Saturn 1977", nazwa misji, zanim stała się Voyager, została zatwierdzona przez NASA, z codziennym zarządzaniem przez Jet Propulsion Laboratory w Pasadenie w Kalifornii. Pierwotne plany dotyczą tylko przelotu nad Jowiszem i Saturnem i opierają się na dziedzictwie wcześniejszej sondy Mariner, która przeleciała przez Wenus, Marsa i Merkurego.

Pierwsze spotkanie naukowe

Projekt Mariner Jupiter/Saturn 1977 organizuje pierwsze spotkanie grupy sterującej nauką w Jet Propulsion Laboratory.

Wystrzelenie Voyager 2

Voyager 2 uruchamia się z Centrum Kosmicznego im. Kennedy'ego w NASA. Nazywa się Voyager 2, ponieważ, mimo że uruchamia się pierwszy, Voyager 2 ma dotrzeć do Jowisza i Saturna po Voyager 1. Sonda została wystrzelona w przestrzeń kosmiczną 20 sierpnia 1977 roku.

 Rozpoczęcie lotu zbiegło się w czasie z bardzo korzystnym położeniem planet, które umożliawiło odwiedzenie wszystkich gazowych olbrzymów: Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna przez jeden próbnik. Z początku zadaniem misji było dokładne zbadanie Jowisza oraz Saturna, jednak sonda sprawowała się na tyle dobrze, że przeprogramowano ją, aby przeprowadziła badania również pozostałych planet zewnętrznych. Voyager 2 przesłał obrazy wszystkich czterech planet, ich księżyców i pierścieni. Jest jedyną sondą, która dotarła do Urana i Neptuna.

Wystrzelenie Voyager 1

Sondy Voyager wykorzystały technikę przyspieszania w polu grawitacyjnym mijanych planet, co pozwoliło na osiągnięcie dużych prędkości bez konieczności używania paliwa. Voyager 1, wystrzelony 16 dni później niż Voyager 2, wyprzedził swoją siostrzaną jednostkę i pierwszy dotarł do dalszych planet Układu Słonecznego. Asysty grawitacyjne uczyniły z niego najszybszy obiekt wysłany przez człowieka w kosmos[a].

Pierwotnym celem misji Voyagera 1 było zbadanie Jowisza i Saturna oraz ich księżyców. Po zakończeniu eksploracji planet, główne zadanie stanowi badanie krańcowych obszarów heliosfery oraz pomiar właściwości fizycznych przestrzeni międzygwiezdnej.

Złote nagranie

Pionier 10 i 11, którzy poprzedzili Voyagera, nosili małe metalowe plakietki, określające ich czas i miejsce pochodzenia, z korzyścią dla innych astronautów, którzy mogliby znaleźć ich w odległej przyszłości. Na tym przykładzie, NASA umieściła bardziej ambitny komunikat na pokładzie Voyagera 1 i 2, coś na rodzaj kapsuły czasowej, która miała przekazać historię naszego świata istotom pozaziemskim. Wiadomość Voyagera jest przenoszona przez płytę gramofonową, 12-calowy, pozłacany dysk miedziany zawierający dźwięki i obrazy wybrane do przedstawienia różnorodności życia i kultury na Ziemi.

W lewym górnym rogu znajduje się łatwo rozpoznawalny rysunek zapisów fonografu i przenoszony wraz z nim rysik. Rysik znajduje się we właściwej pozycji, aby odtworzyć nagranie od samego początku. Rysunek wskazuje, że rekord powinien być odtwarzany od zewnątrz. Poniżej tego rysunku znajduje się widok z boku rekordu i rysika, z liczbą binarną dającą czas na odtworzenie jednej strony rekordu - około godziny.

Odległości sond od Ziemi

Voyager 1

22,66 miliarda kilometrów - 151.48au

Voyager 2

18,77 miliarda kilometrów - 125.49au

Au - jednostka astronomiczna, średnia odległość między Ziemią a Słońcem, wynosząca w przybliżeniu 150 milionów km