Marcin ja Cię po prostu uwielbiam :3. To co tutaj tworzysz jest ... nie potrafię znaleźć słów. Jak to czytam targają mną takie emocje. Wstyd się przyznać prawię się popłakałam, ale raczej to normalne dla mnie ( uczuciowaWera) To mnie chyba najbardziej ruszyło i zaintrygowało jednocześnie.
"- Odszedłem od rodziny, przyjaciół znajomych. Nikt mnie nie rozumiał więc postanowiłem zniknąć.
- A Twoja mama? Tata? Pewnie się martwią.
- Nie wiem czy jeszcze żyją. Jestem tu dwanaście lat."
Mam nadzieję, że wyjaśnisz jak zdołało mu się ich opuścić.
Czekam na więcej i jeszcze raz to napisze : UWIELBIAM TO